@ อนัตตา

พ่อแม่เรา เฝ้ารัก ประจักษ์จิต

เนรมิต คิดวาง ทุกอย่างให้

แล้วตอบแทน แสนดี อย่างนี้ไง

รู้บ้างไหม ใครมา น้ำตาริน

เจ้า ต้องการ สิ่งใด ก็ไม่ขัด

สารพัด จัดหา เอามาสิ้น

เจ็บ รักษา หิวมา หาให้กิน

ไม่ เคยผิน หน้าหนี ทุกวี่วัน

ให้เจ้าเรียน เขียนรู้่ ให้ครูสอน

เจ้า ใจร้อน ไม่เรียน เพี้ยนไปนั่น

ไปจับคู่ สู่สม อารมณ์พลัน

พอเลิกกัน หวั่นจิต คิดไม่เป็น

แก้ปัญหา ยาพิษ ชิวิตดับ

เจ้าลาลับ มีใคร สนใจเห็น

พ่อแม่เจ้า เลือดตา แทบกระเด็น

ตาย ทั้งเป็น เห็นไหม ใครรักจริง

ที่วัดเขา ชายนา กายาเจ้า

เพื่อให้ เรา เห็นร่าง แล้ววางทิ้ง

ใช่ของเรา เอาไป ไม่ได้จริง

ทำจิตนิ่ง เห็นทุกสิ่ง อนัตตา

เขียนโดย : Omsin Vitoonphong

(ตั้งชื่อ)
เพราะลุ่มหลง เมามัว สิ่งยั่วยวน

จิต เรรวน กระวน กระวายหา

เห็นข้าวของ สวยงาม ดูเพลินตา

ปรารถนา ชื่นชม เป็นเจ้าของ

อีกทั้งยัง ใฝ่ฝัน ในทางผิด

มัวยึดติด ของนอก มาจับจ้อง

ไม่เคยคิด ผลกลับ ที่ได้ครอง

มามัวหมอง จนเกิด ต้องดับตัว

เขียนโดย : แมงก่ำเบ้อ ฮักในหลวง

อุทิศ

แค่ฆ่าสัตว์ ตัดชิวิต ติดนรก

แต่ นี่ตก นานมาก ลำบากนั้น

ฆ่าตัวเอง เกรงโทษ โลดหลายกัลป์

รับอย่างนั้น พลันเกิด ไม่เลิศเลอ

มาเป็นสัตว์ เดรัจฉาน อีกนานภพ

ที่ ประสบ พบนาน ด้วยท่านเผลอ

โทษหนักกว่า ฆ่าสัตว์อื่น ยื่นให้เธอ

จะได้ เจอ เสมอ จากเธอทำ

ถ้าพูดไป ในจิต ชีวิตหนึ่ง

เกิดมาถึง ดึงดื่อ คือความช้ำ

เป็นอย่างนี้ ที่เห็น ด้วยเป็นกรรม

เคยถลำ ยำชีวิต มันติดมา

หันหาธรรม นำใจ ให้เลิกคิด

ด้วยมันติด ชีวิต ที่เคยฆ่า

มัน ฝังจำ นำเกิด ด้วยสัญญา

ต้องรักษา หาพระธรรม เพื่อนำไป

ขอกุศล ผลบุญ ที่หนุนสร้าง

ไปนำทาง วางจิต อุทิศให้่

ขอพระธรรม ล้ำเลิศ ให้เปิดใจ

เมื่อเกิดใหม่ ได้ดี กว่านี้เทอญ

Omsin Vitoonphong......๐๘.๐๓.๕๔

(ขอบคุณภาพจาก internet)