บทความ
พระพายแผ่ว แว่วสำเนียง เสียงสะอื้น
ราตรีตื่น มองฟ้า ฤๅ หลับไหล
ดวงดาวเด่น พราวพร่าง ห่างแสนไกล
กระพริบให้ เหมือนตาเจ้า ที่เฝ้ามอง
เมฆาเลื่อน ดาวเกลื่อน มาเลือนหาย
เปล่งประกาย วาววับ ก็กลับหมอง
เป็นเดือนมืด ไร้แสงจันทร์ ตามครรลอง
เคยสาดส่อง มาลาลับ กับดารา
รอเวลา จันทรา เจ้าคืนกลับ
รอสดับ เสียงเจ้า ที่เฝ้าหา
รอสายลม โชยกลับ รับเจ้ามา
รอจนกว่า จะพบเจ้า ข้าเฝ้ารอ
สายนที ไม่มี วันคืนย้อน
ได้แต่วอน เทวา ข้าร้องขอ
คลใจเจ้า คืนกลับ มาเคลียคลอ
ข้าจะรอ จนกว่า ชีวาวาย
เขียนโดย : Omsin Vitoonphong...........๑๙.๐๑.๕๔
(ขอบพระคุณเจ้าของภาพครับ)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น
กรุณาอย่า copy ทุกชิ้นงานมีลิขสิทธิ์