บทความ
ให้กำเนิดเรานั้น........เป็นใคร
แม้ท่านเจ็บสุดใจ......แม่สู้
จะดึกดื่นเท่าใด........เฝ้าอยู่ แม่รอ
สำนึกตรึกตรองรู้......จำไว้ ใคร่ครวญ
.
*ทุกวันเกิด เลิศหรู ดูตอนหนุ่ม
ใช้เงินทุ่ม เที่ยวกินเหล้า เมาจนกลิ้ง
คลานเหมือนหมา ต่อหน้าแม่ แย่จริงจริง
ผีมันสิง ทิ้งสิ่งดีื มีแต่เลว
*จนวันหนึ่ง ตีสี่กว่า กลับมาบ้าน
เปิดอยู่นาน ตะโกนด่า โวยห่าเหว
หลังประตู ต้องตะลึง อึ้งความเลว
แม่ลุกเร็ว จากเก้าอี้ ที่คุ้นเคย
*ถามทำไม แม่ีไม่นอน แม่ย้่อนว่า
แม่ลงมา เข้าห้องน้ำ ตามที่เอ๋ย
แม่คงรอ ลูกคนนี้ ทุกทีเลย
ยืนนิ่งเฉย น้ำตาไหล คิดใคร่ครวญ
*เลิกระยำ ทำตัวแย่ ให้แม่เห็น
พอลูกเป็น คนดีแน่ แม่ยิ้มสรวล
จะเล่าสิ่ง ดียิ่งนัก อยากชักชวน
ความจริงล้วน ไม่มีหลอก ออกจากใจ
*สิบกว่าปี ที่ทำ จำวัีนเกิด
ตีนฟ้าเปิด ใส่บาตร วาดเอาไว้
ใช้ดอกรัก มะลิน้อย ร้อยมาลัย
ไม่บอกใคร เอาไปซ่อน ก่อนแม่มา
*จูงมือแม่ มานั่งลง แม่ งงมาก
แม่เอ๋ยปาก มีอะไร ละลูกจ๋า
ก้มลงกราบ แทบเท้า กล่าววาจา
ขอขมา พร้อมมาลัย ให้แม่เรา
*ลูกเคยทำ ระยำชั่ว กับตัวแม่
ขอเพียงแค่ แม่อภัย ใจลูกเศร้า
ทุกคำพูด คาตรงนี้ ที่ใจเรา
เจ็บใดเล่า เท่าลูกเิกิด กำเนิดเจอ
*ใบหน้ายิ้ม ปริ่มน้ำตา มองหน้าลูก
แม่พันผูก ลูกสุดใจ อภัยเสมอ
แม่สวดมนต์ ทุกคืนค่ำ ทำเพื่อเธอ
น้ำตาเอ่อ ซบบนตัก รักมารดา
*ทำอย่างนี้ ทุกปี วันที่เกิด
พรประเสริฐ รักแม่ส่ง ทรงคุณค่า
อยู่ตรงไหน ไกลห่าง ต้องย่างมา
เพราะคำว่า กตัญญู รู้พระคุณ
เขียนโดย : Omsin Vitoonphong.............ออมสิน ๐๕.๐๔.๒๕๕๔
(ขอบพระคุณเจ้าของภาพประกอบครับ)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น
กรุณาอย่า copy ทุกชิ้นงานมีลิขสิทธิ์