เด็ดดอกไม้ไว้ขั้ว เด็ดบัวไม่เหลือใย...// เป็นการตัดขาดกันโดดเด็ดขาด
ยามรักกัน หนักแน่น ดั่งภูผา
พอเลิกลา ส่ายหน้า มิมีหัน
ตัดขาดรัก เด็ดขาด มิมองกัน
มิร่วมฝัน หน่ายแหนง เสียจริงเอย
ทางเตียนเวียนลงนรก ทางรกวกขึ้นสวรรค์...// หนทางที่ยากลำบากจะนำไปสู่ความส ำเร็จ
อันเส้นทางเดินขรุขระเป็นบ่อหลุ
อีกทั้งลุ่มเป็นเนินเขายากลำบาก
หากผ่านพ้นเส้นทางนี้ช่างแสนยาก
กว่าจะจากผ่านขวากหนามนานัปครั้
ไม้ล้มเงาหาย...// เมื่อหมดวาสนาคนที่มาพึ่งพาอาศั
ยก็หายไป
เป็นที่ชื่นชมในยามมั่งมี
เกียรติยศศักดิ์ศรีเจริญไกล
ผู้คนนับถือพึงพาอาศัย
เห็นยกมือไหว้รักใคร่กลมเกลียว
พอวาสนานำพาตกต่ำ
ผู้คนเหยียบย่ำต้องอยู่คนเดียว
คนเคยข้องแวะแลมาท่องเที่ยว
เดี๋ยวนี้ไม่เกี่ยวหายหน้าหนีไก
ล
เขียนโดย : แมงก่ำเบ้อ.............// 19-04-54 เวลา 18.33