@ หมาป่ากับลูกแกะ

หมาป่ากับลูกแกะ

นิทานกลอน สอนสั่ง ระวังไว้

ถึงนิสัย ใช้มั่วซั่ว ทำชั่วเขื่อง

ไร้เหตุผล คนเช่นนี้ คิดมีเรื่อง

พูดก็เปลือง น้ำลาย ไม่อายใจ

ขอสาธก ยกตัวอย่าง ในทางนี้

เรื่องก็มี อยู่ว่า หมาป่าใหญ่

ทำเกะกะ เกเร เท่ห์เกินใคร

มันอาศัย ในถิ่นนี้ ที่ลำธาร

แกะตัวหนึ่ง พึ่งแยกมา หากินเดี่ยว

ย่างเลาะเลี้ยว เที่ยวเล่นมา หาอาหาร

แสนสนุก สุขหัวใจ ให้สำราญ

เดินอยู่นาน แล้วหนอ คอแห้งจัง

มาพบพาน ลำธารเด่น เห็นน้ำไหล

ไม่มีใคร มองไปหน้า หันมาหลัง

ความกระหาย จากกายนี้ มีประดัง

เดินไปนั่ง หวังกินน้ำ ตามสบาย

เจ้าหมาป่า เห็นแกะมา เสร็จข้าแน่

ดีใจแท้ ทำแชเชือน บิดเบือนหลาย

จะข่มเหง นักเลงมั่ว ก็กลัวอาย

จึงโผล่กาย บ่ายหน้า มาต้นน้ำ

ทำโวยวาย ป้ายความผิด ตัวคิดรู้

บอกว่าดู อยู่ทุกยาม ด้วยความช้ำ

เห็นความผิด ติดกับเจ้า เข้ามาทำ

มากวนน้ำ ย่ำจนขุ่น ช่างวุ่นวาย

เจ้าแกะน้อย คอยฟังอยู่ จนรู้แน่

บอกเพียงแต่ แค่กินน้ำ ดับกระหาย

ข้าปลายน้ำ ท่านต้นน้ำ ใครกล้ำกลาย

ช่างไม่อาย ขายขี้หน้า มาโทษเรา

เจ้าหมาป่า หน้าเสีย ละเ้หี่ยจิต

ด้วยไม่คิด แกะฉลาด ขาดความเขลา

ใช้ตะแบง แสดงท่า หน้าด้านเอา

บอกว่าเจ้า โง่เง่านัก จักรู้ใด

อันพ่อแม่ ปู่ย่า ตายายเจ้า

แต่ก่อนเก่า เฝ้าป่วน กวนเอาไว้

ข้าเจ็บปวด รวดร้าว เศร้าหัวใจ

เอ็งต้องใช้ ในความผิด ติดตัวมา

ไม่พูดซ้ำ ขย้ำแกะ และเล็มสิ้น

จับแกะกิน ซะอย่างนั้น สันดานหมา

สอนให้รู้ ดูคนพาล ขานวาจา

คนชั่วช้า อย่าเข้าใกล้ หลีกไปพลัน

เอาเหตุผล มาบ่นเถียง เรียบเรียงเรื่อง

ก็ทำเคือง ใช้เขื่องข่ม สมใจนั่้น

อธิบาย ตั้งหลายหน ผลเหมือนกัน

คนชั่้วมัน ยันให้ร้าย ตายอย่างเดียว

เขียนโดย : ออมสิน ๒๗.๐๔.๒๕๕๔

(ขอบพระคุณภาพประกอบครับ)