ช่วงฤดูฝน ของปีหนึ่ง
ในปีหนึ่ง ถึงเวลา ครา วสันต์
อยู่ด้วยกัน ไม่หันหนี ดีหนักหนา
จับมือน้อง มองสายฝน ที่หล่นมา
อาทิตย์กว่า ตกอย่างนี้ มีหนักเบา
ดูวันนี้ ก็คงเป็น เช่นวันก่อน
ใจสะท้อน ร้อนรน เริ่มหม่นเศร้า
ขยับกาย พายเรือ เบื่อจริงเรา
นั่งจับเจ่า เราสองคน อยู่บนเรือ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น
กรุณาอย่า copy ทุกชิ้นงานมีลิขสิทธิ์