@ รอยอดีต

 

เรื่องจากชีวิตออมเชียวนะ

มองตะวัน ลับฟ้า คราอับแสง
สิ้นเรี่ยวแรง แสงหมด รันทดเศร้า
ความมืดมน อนธการ ผลาญใจเรา
ปล่อยความเศร้า เข้าหลบเล้น ไม่เว้นวาง

สิ่งที่หวัง พังทลาย หน่ายชีวิต
ในดวงจิต คิดท้อถอย ปล่อยทุกอย่าง
ไม่รับรู้ หลบผู้คน สิ้นหนทาง
มันเลือนลาง เลื่อนลอย น้อยใจตน

การไตร่ตรอง มองความจริง ทิ้งไปหมด
เศร้าสลด อดสู ดูสับสน
คิดแง่ร้าย ฝ่ายเดียว เปลี่ยวกมล
เริ่มวกวน จนฟุ้งซ่าน สะท้านใจ

เป็นส่วนเกิน เหินห่าง หมดทางแก้
ด้วยพ่ายแพ้ เพราะใจเรา สั่งเอาไว้
ปิดตัวเอง เร่งให้ตัน ดึงดันไป
ไม่มีใคร ทำร้ายเรา เท่าตัวเอง

เขียนบทกลอน สะท้อนดู ความรู้สึก
ที่ตนนึก ตรึกตรองใด หัวใจเคร่ง
รวมความคิด เรื่องผิดเศร้า เหงาวังเวง
เอาละเลง เป็นอักษร ย้อนความจริง

เขียนโดย : ออมสิน...............05.06.54