บทความ
เริ่มรู้จัก จากผู้ใหญ่ ให้จับคู่
ไม่เคยรู้ ดูหน้าตา กันมาก่อน
ทั้งนิสัย ยามจะกิน ยามจะนอน
ด้วยหัวอ่อน ผ่านประตู สู่วิวาห์
วันเข้าหอ ก่อตัว สายใยรัก
เริ่มบ่มฟัก เรียนรู้ ความห่วงหา
สายสัมพันธ์ มั่นไว้ กับยายตา
เป็นสัญญา แห่งใจ ไร้พรมแดน
ยามเจ็บป่วย ต่างก็ช่วย ดูแลให้
เคียงกันไป แม้ลำบาก ยากสุดแสน
หนาวหรือร้อน เอื้ออาทร ไม่คลอนแคลน
ประสานแน่น สองดวงใจ ไว้ดวงเดียว
ผ่านคืนวัน คู่แท้ จนแก่เฒ่า
เป็นดังเงา คลายเหงา คลายเปล่าเปลี่ยว
ความรู้สึก ผูกพัน กระชั้นเกลียว
เป็นใยเหนียว เหนี่ยวรัด มัดดวงใจ
ล่วงถึงวัย อา่ยุไข ในที่่สุด
เจ็บจนทรุด ตานั้นดู อยู่ใกล้ใกล้
ไม่ยอมกิน ไม่ยอมนอน ไม่ยอมไกล
จะตอนไหน รู้สึกตัว ผัวข้างกาย
ดังรู้ว่า ห้วงเวลา มาถึงแล้ว
ลมหายใจ ผะแผ่ว จะขาดหาย
ส่งสายตา ดังบอกว่า ขอลาตาย
ช่วงสุดท้าย คงมาใกล้ ในไม่นาน
มือข้างหนึ่ง ลูบหัว ตัวยายไว้
ถ่ายทอดใจ ส่งแน่น แทนคำขาน
กุมมือกัน บอกรักมั่น นิรันดร์กาล
วินาที ค่อยค่อยผ่าน จนสิ้นลม
(ขอบพระคุณผู้เอื้อเฟื้อภาพครับ)
น่าสงสารจัง
ตอบลบขอบคุณครับ
ตอบลบชิวิตจริงยิ่งกว่าละครครับ