@ ชื่อเรื่อง

--กล่าวไปถึง โลกหล้า เวลานี้
คนไม่ดี ครองเผ่า เราทั้งผอง
ขยับฟ้า สะเทือนดิน ผินมามอง
มารมันร้อง ออกมา ข้าอยากโต

--ง้วนดินมุด ผุดราก จากนรก
สกปรก รกตีนฟ้า ร้องข้าโก้
ว่าคาถา เสกอาจม ลมปากโว
คนชั่วโง่ โผมาดม ก้มลงกิน

--เหมือนดั่งดึง ท้องฟ้า มาให้ต่ำ
คนระยำ เลวทราม เหยียดหยามถิ่น
คนชั่วชาติ ต่ำทราม เต็มแผ่นดิน
สูงสุดสิ้น ลากเทวา เพื่อมาครอง

---เทวดา ชั้นฟ้า อาญาสิทธิ์
อิทธิฤทธิ์ ปัดเป่า เราทั้งผอง
ให้ร่มเย็น สุขล้น จนเนืองนอง
ใยมันต้อง เอามา หาเรื่องกัน

---อีกพวกหนึ่ง ยังมี ศรัทธาอยู่
กายใจสู้ เลือดเนื้อ เพื่อสวรรค์
เพราะรู้ว่า เทวดา แสนจาบัลย์
ด้วยท่านนั้น รักมนุษย์ แม้สุดเลว

---พวกชั่วช้า พวกบ้า พวกโง่เง่า
พวกหูเบา ยอมให้เขา เอาลงเหว
บัวใต้หิน ไร้วิญญาณ สันดานเลว
เละเหลวเป๋ว บัวเน่า เขลาจนตาย

---ผู้ใดกล้า หมิ่นเทวา พาลงต่ำ
มารระยำ หนึ่งตัว หัววายร้าย
อยู่ตีนฟ้า ถึงต่ำกว่า แต่สบาย
เลวฉิบหาย ประพฤติชั่ว มั่วโคลนตม

---คิดกำเริบ ด้วยมีฤทธิ์ ติดนิดหน่อย
มีเพียงน้อย พลอยหลงว่า ฟ้าอุ้มสม
มันจึงท้า เทวดา ให้มาชม
แต่ไม่สม ท่านไม่มอง ต้องหางตา

---มันจึงโกรธ เข้าควบคุม กลุ่มมนุษย์
เลวที่สุด เลวชาติ เลวกว่าหมา
ทำท่าหงษ์ บ่งตัวจริง ยิ่งอีกา
ไอ้ชาติห่า เกือบสำเร็จ เสร็จพวกควาย

---เข้าปลุกปั่น ล่อหลอก ตอกกิเลส
เกิดอาเพศ แผ่นดิน แทบสลาย
เทวดา ท่านร้าวรวด ปวดใจกาย
ฤๅคลี่คลาย แม้มีฤทธิ์ พิชิตคน

---ด้วยเทวา สูงเกินกว่า เสียงหมาเห่า
หมารุมเร้า เห่ากระโชก โลกสับสน
แสนสงสาร ด้วยเห็นว่า หมาเป็นคน
ที่ยากจน โดนมนต์หลอก กิเลสลวง

---ทวยเทพที่ คุ้มกัน สวรรค์อยู่
กับเหล่าผู้ รู้กิเลส เฝ้าบวงสรวง
ของเส้นไหว้ อันไหนจริง อันไหนลวง
ให้ลุล่วง เท่าทัน ฝันของมาร

---จึงแกล้งหลอก บอกขาน เป็นมารอยู่
มนุษย์รู้ เทพฝืนใจ ให้สงสาร
จึงรวมกลุ่ม ทุ่มวิชา บีฑามาร
กรรมฐาน พร้อมเพรียงทั่ว ทุกตัวคน

---มารเหิมเกริม เริ่มร้อนรุก ทุกสัดส่วน
ยังก่อกวน ป่วนสบาย คล้ายไม่สน
มันถือว่า จะอย่างไร ไม่ใช่คน
ฤทธิ์มากล้น เพราะมันดูด ขูดแผ่นดิน

---ทำเก่งกาจ ใช้อำนาจ วางบาตรใหญ่
บงการได้ เพียงควายชั่ว มั่วทรัพย์สิน
ควายว่าแน่ แต่ที่แท้ ถูกเชือดกิน
บางตัวสิ้น บางตัวสั่น ขวัญกระเจิง

---เหล่าทวยเทพ ที่ล้อมรอบ เริ่มขยับ
ใช้แผนลับ จับจุดมาร ทะยานเหลิง
มารก็มัว หลงฤทธิ์ หลงระเริง
ต้องเปิดเปิง เพลิงทวยเทพ เผากระจาย

---ไม่มีศาล ที่ไหน ให้สถิตย์
เหาะด้วยฤทธิ์ เป็นมารบ้า น่าใจหาย
แต่ยังมี สมุนมาร สันดานร้าย
คอยทำลาย แผ่นดิน ให้สิ้นไป

---ถึงเวลา เหล่าผู้กล้า ผู้พิสุทธิ์
รีบเร่งรุด ปราบมาร อสงไขย
มันอยู่นาน ปราบยาก อย่าอ่อนใจ
รวมกันไว้ จิตเป็นหนึ่ง ถึงสักวัน

---สมุนควาย จับไถนา เสียให้หมด
ช่วยกันลด พวกบัวเน่า อย่าหุนหัน
ความดีจริง ตอบชั่วช้า สารพัน
มารตัวนั้น ได้แค่พ่น น้ำมนต์มาร (พ่นน้ำลาย)

---เมื่อแผ่นดิน สิ้นมาร บ้านน่าอยู่
ร่วมเชิดชู คืนท่านสู่ วิมานสถาน
เพื่อให้องค์ เทวดา พาสำราญ
อยู่ยืนนาน คอยปกป้อง ผองแผ่นดิน

Omsin Vitoonphong,..24-02-54

(ขอบคุณภาพจาก internet นะครับ)