บทความ
*** ฝนหลงฤดู...การสั่งลาครั้งสุดท้าย ***
ลมพัดแผ่่ว เอื่อยเอื่อย เย็นยะเยือก
คืนนี้เลือก จะอยู่ ใต้ผ้าหนา
หวนนึกถึง หมู่คน ในคลองนา
น่าเวทนา อนิจจา ฝันร้าย
มีหลายคน จำทน ต้องทนหนาว
กลางความร้าว เหน็บใน ไม่เคยหาย
ที่ตรงนี้ ฝนตกโปรย กระจาย
ลงเป็นสาย เล็กเล็ก เยือกเย็นใจ
มวลหมู่ชน อีกมาก ต้องอดกลั้น
จิตกายสั่น โหยหา ความห่วงใย
ในวันนี้ ต้องทุกข์ ไม่สดใส
เห็นเพื่อนไร้ ที่นอน เดือดร้อนกัน
เช้าวันนี้ ฝนลา ครั้งสุดท้าย
เปียกลับกลาย เปลี่ยนเป็น เช่นความฝัน
หมอกควันคลุม เวลา เช้าทุกวัน
ฝนเหล่านั้น ลาลับ ไปกับลม
เหมือนสั่งลา ครั้งสุดท้าย แล้วหนอ
ความหนาวก่อ เกิดขึ้น ยิ่มตรอมตรม
หลยคนนั้น เจ็บปวด ร้าวระบม
เพราะความขม ให้ชีวิต คนมากมาย
โดย...แมงก่ำเบ้อ/151154
