บทความ
ไร้ความหวัง มืดมิด ชีวิตเศร้า
ไร้แสงเงา ตัวเจ้า มาเฝ้าขาน
ไร้ความคิด ดวงจิต ก็แหลกราญ
ไร้วิญญาณ เหลือแต่ร่าง ที่ไร้ใจ
แสงจันทรา งามตา ข้าไม่เห็น
แสงนวลเย็น เคยเป็น ก็หาไม่
แสงจากฟ้า ไม่เมตตา ข้าหรือไร
แสงอุ่นไอ เป็นไฟเผา เราทั้งเป็น
จันทร์เจ้าเอ๋ย เจ้าเคย อยู่เคียงข้าง
จันทร์เจ้าร้าง ลับตา หาไม่เห็น
จัืนทร์ไม่ส่อง แสงมา ข้าลำเค็ญ
จันทร์หลบเร้น โปรดกลับมา ข้าเฝ้าครวญ
เขียนโดย : Omsin Vitoonphong
(ขอบพระคุณเจ้าของภาพประกอบครับ)
