ขิง GINGER ชื่อวิทยาศาสตร์ Zingiber officinale Rosc. วงศ์ ZINGIBERACEAE
ลักษณะทางพฤกษศาสตร์
ขิง
เป็นพืชล้มลุกมีลำต้นใต้ดินซึ่งมีลักษณะคล้ายมือหรือที่เรียกว่า “เหง้า”
เปลือกเหง้ามีสีเหลืองอ่อน แต่เนื้อภายในมีสีเหลืองอมเขียว
ขิงจัดเป็นพืชตระกูลเดียวกันกับข่า ขมิ้น กระวาน เร่ว
ขิงอ่อนมีสีขาวออกเหลือง มีรสเผ็ดและกลิ่นหอม ยิ่งแก่ยิ่งมีรสเผ็ดร้อน
ลำต้นบนดินมีลักษณะเป็นกอสูงประมาณ ๙๐ เซนติเมตร ก้านใบเป็นกาบหุ้มซ้อนกัน
ใบเป็นใบเดี่ยวออกสลับเรียงกันเป็นสองแถว มีรูปร่างคล้ายใบไผ่
ปลายใบเรียวแหลม
ดอกมีสีขาวออกเป็นช่อบนยอดที่แยกออกมาจากลำต้นซึ่งไม่มีใบที่ก้านดอก
ดอกมีลักษณะเป็นทรงพุ่มปลายดอกแหลม มีเกล็ดอยู่รอบๆ ดอกจะแซมออกมาตามเกล็ด
ผลมีลักษณะกลมแข็ง
ชื่อท้องถิ่น ขิงบ้าน ขิงป่า ขิงแครง
ขิงเขา ขิงดอกเดียว (ภาคกลาง) ขิงแดง ขิงแกลง (จันทบุรี) ขิงเผือก
(เชียงใหม่) สะเอ (กะเหรี่ยง แม่ฮ่องสอน)
สารสำคัญที่พบ
กลิ่น
หอมเฉพาะตัวของขิงเกิดจากน้ำมันหอมระเหยในเหง้า ซึ่งมีสารสำคัญคือ
เซสควิเทอร์ฟีน ไฮโดรคาร์บอน เซสควิเทอร์ฟีน แอลกอฮอล์ โมโนเทอร์ฟีนอยด์
เอสเตอร์ ฟีนอล รสเผ็ดร้อนและกลิ่นฉุนเกิดจากน้ำมันชัน ในเหง้าเช่นเดียวกัน
ส่วนประกอบอื่นๆ คือ แป้งและยางเมือก นอกจากนี้
ขิงยังมีสารอาหารที่มีคุณค่าต่อร่างกายอีก คือ โปรตีน ไขมัน คาร์โบไฮเดรต
แคลเซียม วิตามินเอ ฯลฯ
ขิงมีรสเผ็ดตามความแก่อ่อนของอายุขิง ขิงอ่อนมีรสเผ็ดน้อย ขิงแก่จะมีรสเผ็ดมากขึ้นตามลำดับ
สรรพคุณ
ขิง
มีฤทธิ์อุ่น ช่วยขับเหงื่อ ไล่ความเย็น ขับลม แก้ท้องอืด ท้องเฟ้อ
ช่วยให้เจริญอาหาร และทำให้ร่างกายอบอุ่น ในทางยานิยมใช้ขิงแก่
เพราะขิงยิ่งแก่จะยิ่งเผ็ดร้อนและจะมีใยอาหารมาก
แหล่งข้อมูล : http://www.thaiyuh.com
โดย : บ้านรักกลอน
สมัครสมาชิก
บทความ
ความคิดเห็น
บทกลอนที่ได้รับความนิยม
คลังรูปภาพ
ตัวละครในวรรณคดี
คลิกๆ ค้นหาได้นะคะ
อาหารไทย
รูปภาพอาหารไทยๆ มีให้เลือกที่หลากหลาย คลิกๆ เข้าดูเลยนะคะ
วันใสๆวัยร่าเริง
ความสดใสและความอ่อนไหวในของอารมณ์