@ เหนื่อยนะ ???

 

จะมีใครบ้างไหม...ที่มีใจรู้สึกเช่นนี้

มันเริ่มมีทุกที.....ไม่สุขฤดีเหมือนอย่างเคย

ครั้งก่อนมีความรัก...ดวงหน้าพักตร์อาบสีเลือด

บางวันสีจางเผือด...ดั่งถูกเชือดเชือนด้วยมีด

ชีวิตเศร้าหมองโหยหา...ช่างอ่อนล้าเหมือนถูกกรีด

ทุกอย่างถูกบดรีด...ดูเซียวซีดซ้ำซากนัก

หากเวลาย้อนกลับ...มิให้ลับวัฏจักร

กายาแลวงพักตร์...ให้พิทักษ์อยู่ดั่งเดิม

ก็นั่นแหล่ะแค่ฝัน...ก็เหมือนกันแม้อยากเติม

สุขสดใสเคยมีเสริม...คราวนี้เริ่มจืดจางลง

                                         
                   วันเวลา ได้หมุนเวียน เปลี่ยนทิศทาง

ทุกอย่างร้าง เศร้าหมองหม่น มิดั่งหงส์

มองทางไหน เปลี่ยวอ้างว้าง จำต้องปลง

โอ้อกตรม ข่มขื่นจิต สะท้านทรวง

เอางานเดิน เมินทุกสิ่ง มิ่งขวัญเจ้า

ใครกันเล่า เฝ้าฝากฝัน จันทร์เต็มดวง

แหงานหน้ามอง จ้องจนลับ ดับลาล่วง

ใจยังห่วง ทวงถามหา ดาราพราย

เหนื่อยนะ...คิดย้อน

เหนื่อนนะ...อ้อนดาว

เหนื่อยนะ...มิพราว

เหนื่อยนะ...หนาวกาย

คิดย้อน...มิอยากหวน

คิดย้อน...กวนมิหาย

คิดย้อน...เจ็บปวดกาย

คิดย้อน...สายแล้วเอย

อ้อนดาว...พราวบนฟ้า

อ้อนดาว...จะว่าเชย

อ้อนดาว...ยังมิเคย

อ้อนดาว...เผยความใน

มิพราว...ดาวค้างฟ้า

มิพราว...เวหาไหว

มิพราว...มืดมิดไกล

มิพราว...ในนภา

หนาวกาย...เมื่อคุ้นคิด

หนาวกาย...จิตเหนื่อยล้า

หนาวกาย...หทัยหา

หนาวกาย...ฟ้าหมองมัว

ทุกอารมณ์ที่เอ่ยกล่าว


ดูเหมือนราวมิไ้ด้มั่ว

คนเราผ่านมันน่ากลัว

นี่แหล่ะชัวร์มีทุกคน

โดย : ซอมพอแดง...........02-05-54/ 2.38 AM
(ขอบพระคุณเจ้าของภาพประกอบนะคะ)