@ กล้ารัก

*กล้ารัก*

"ความเจ็บปวด รวดร้าว ในคราวก่อน"
มัีนกัดกร่อน คลอนหัวใจ ใครจะเห็น
เกินจะรับ สุดอับอาย ตายทั้งเป็น
หลบหลีกเร้น หลายเวลา กว่าจะคลาย

                                               คิดจะเริ่ม เติมรักใหม่ ไร้ความกล้า
                                               คราบน้ำตา ยังคาค้าง ไม่จางหาย
                                               หวาดวิตก หัวอกช้ำ โดนทำลาย
                                           กลัวเดียวดาย ไม่วายหวั่น ตามบั่นทอน

เก็บความเจ็บ ทำไม มันไร้ค่า
เก็บน้ำตา ทำไม ไม่ถ่ายถอน
เก็บหัวใจ ทำไม ต้องใส่กลอน
เก็บมาย้อน ทำไม คนใจทราม


                                                     อยากได้รัก ทำไม ไม่เริ่มรัก
                                                     อยากรู้จัก ทำไม ไม่ทักถาม
                                                   อยากเริ่มใหม่ ทำไม ไม่ทำตาม
                                                    อยากจะข้าม ทำไม ไม่ลองดู

"ความเจ็บปวด รวดร้าว ในคราวก่อน"
มัวอาวรณ์ จนอ่อนใจ ใครอดสู
เป็นบทเรียน เปลี่ยนความคิด ผิดเป็นครู
เพื่อได้อยู่้ คู่ความสุข ทุกข์มลาย

เขียนโดย : Omsin  Vitoonphong/๒๒.๐๕.๒๕๕๔.
(ขอบพระคุณเจ้าของภาพประกอบครับ)

@ พุทธประวัติ "ออกผนวช บรรลุธรรม

 

*พุทธประวัติ "ออกผนวช บรรลุธรรม"*

ออกประพาส คราหนึ่ง จึงไ้ด้เห็น
สิ่งที่เป็น ความจริง ยิ่งเบื่อหน่าย
อยากจะพ้น วนเกิดแก่ เจ็บและตาย
พอหันกาย พบนักบวช ตรวจวิธี

                         ลาจากวัง ตามเสด็จ โดยฉันทะ
                       "สิทธัตถะ" จะผนวช บวชคราวนี้
                          ปลงเกศา "อโนมา มหานที"
                           ประดามี สละไป ไม่สนมัน

พุทธองค์ ทรงทดลอง มองจุดหมาย
ใช้ร่างกาย บำเพ็ญทุกข์ อย่างบุกบั่น
อดอาหาร กลั้นหายใจ ได้ขบฟัน
หกปีนั้น ไม่เห็นผล หนทางไกล

                       ยลองค์อินทร์ สายพิณตึง ดีดจึงขาด
                    เสียงยืดยาด เพราะสายหย่อน ตอนขึงไว้
                               จึงทรงรู้ ลู่ทาง กระจ่างใจ
                     เริ่มต้นใหม่ ไม่ขาดเกิน เดินสายกลาง

บำรุงกาย ปกติ ดำิริว่า
เสียงพิณมา จะไพเราะ เหมาะทุกอย่าง
สายไม่ตึง ไม่หย่อน ตอนสายวาง
ดังแนวทาง "มัชฌิมาปฏิปทา"

                             สิบห้าค่ำ เดือนหก ตกมาถึง
                          เป็นวันซึ่ง พระชันษา สามสิบห้า
                            ริมแม่น้ำ แห่งนั้น "เนรัญชรา"
                              "อุรุเวลาเสนานิคม"แดน

ที่ต้นไทร เสวยข้าว "มธุปายาส"
ถวายบาตร สุชาดา สาธุแสน
ใต้ต้นโพธิ์ เวลาเย็น เช่นเมืองแมน
หญ้าคาแน่น โสตถิยะ อาสนะปู

                          ผินพระพักตร์ ยังทิศ ตะวันออก
                                 ดำริบอก ชี้ชัีด ตรัสรู้
                           แม้หมู่มาร หนักเบา เข้าพันตู
                           จะนั่งอยู่ ไม่หวั่น ผันผ่านกาล

พิจารณา ปัญญาส่ง องค์ฌาณสี่
แจ้งสิ่งนี้ ปฐมยาม ตามคำขาน
"ปุพเพนิวาสานุสติญาณ"
กี่ชาติผ่าน ระลึกรู้ ดูชัดเจน

                            "จุตูปปาตญาณ" ทิพย์จักษุ
                         ทรงบรรลุ มัชฌิมยาม ความรู้เด่น
                          สัตว์ทั้งหลาย ว่ายวน ผลควรเป็น
                         ตายเกิดเห็น เช่นผลกรรม นี้นำพา

"อาสวักขยญาณ" ผ่านกิเลส
รู้แจ้งเหตุ ปัจฉิมยาม ข้าม "ขันธ์ ๕"
"อริยสัจ ๔" มีตามมา
วิมุติค่า ละอุปทาน ผสานธรรม

                        ทรงค้นพบ คือความจริง สิ่งประเสริฐ
                         โลกบังเกิด พระธรรมมา คุณค่าล้ำำ
                           สอนทุกผู้ ทุกคน หลีกพ้นกรรม
                          จงน้อมนำ กระทำไว้ ไปนิพพาน

เขียนโดย : Omsin Vitoonphong/๒๔.๐๕.๒๕๕๔
(ขอบพระคุณเข้าของภาพประกอบครับ)

@ เลิกเถอะนะ

*เลิกเถอะนะ*

เลิกตีกัน ซะที คงดีแหละ
อย่าไปแคะ เรื่องเก่า เอามาหัก
มอบน้ำจิต น้ำใจ ให้ความรัก
ต้องพิทักษ์ รักษา บ้านเราซิ

                                                  เริ่มที่เรา ทำดี กันก่อนเนอะ
                                                  ให้เชื่อเถอะ เจอะอะไร ทนไปนิ
                                                  แล้วค่อยสอน ลูกหลาน ละทิฐิ
                                                  ให้ดำริ รักชาติ อย่าขาดซะ

ถ้าหักโหม เอาแต่ใจ ใช้เร่งรัด
มันเคืองขัด สีต่อสี ตีกันดะ
บ้านเมืองเรา จะไม่เหลือ อะไรนะ
เสียสละ กันไว้ เพื่อไทยครับ

                                                 ผลัดกันถอย คนละก้าว ทีละนิด
                                                 ช่วยกัีนคิด ช่วยกันคุม มองมุมกลับ
                                                 เกิดสิ่งดี ที่เมืองไทย ใครละรับ
                                                 จงสดับ ปรับความคิด ปรับจิตใจ

เห็นบ้านเมือง เคืองขัด อัดกันเละ
เริ่มเน่าเฟะ เปะปะ ฉะกันใหญ่
ไม่นึกถึง พ่อหลวง บ้างหรือไร
ท่านเสียใจ ไหมนี่ ลูกตีกัน

เขียนโดย  Omsin Vitoonphong/๒๔.๐๕.๒๕๕๔
(ขอบพระคุณภาพประกอบครับ)

@ แผ่นดินแตก

รบไม่จบ รบไม่สิ้น จากถิ่นไทย
ไม่ต้องบอก ว่าไม่มี เห็นด้วยใจ
หรือมีใคร บอกไม่มี เห็นไม่จริง

การรบนี้ ใช่จะว่า ตีเหมือนเด็ก
ใช่เรื่องเล็ก แต่เรื่องใหญ่ ดั่งผีสิง
ปัญญาชน ไม่ต้องบอก ครบทุกสิ่ง
แท้ที่จริง ก็คือรบ ด้วยปัญญา

น่าเสียดาย ปัญญาดี แต่ใช้ผิด
ไม่อยากคิด เพราะไม่หวัง ให้หรรษา
เห็นมานาน ชูเลิศหรู น่าเวทนา
ความปรารถนา แรงกล้า เข้าครอบงำ

ลาภยศศักดิ์ มันหอมหวาน กว่าสิ่งไหน
ล้วนมีใจ อยากเข้าหา ช่างน่าขำ
ปากช่วยเหลือ นโยบาย ที่ซ้ำซ้ำ
ไทยยิ่งช้ำ แผ่นดินแตก สามัคคี

เขียนโดย...................แมงก่ำเบ้อ/25-05-54
(ขอบพระคุณเจ้าของภาพประกอบนะคะ)

@ จันทร์เจ้าเอ๋ย

ไร้ความหวัง มืดมิด ชีวิตเศร้า

ไร้แสงเงา ตัวเจ้า มาเฝ้าขาน

ไร้ความคิด ดวงจิต ก็แหลกราญ

ไร้วิญญาณ เหลือแต่ร่าง ที่ไร้ใจ

แสงจันทรา งามตา ข้าไม่เห็น

แสงนวลเย็น เคยเป็น ก็หาไม่

แสงจากฟ้า ไม่เมตตา ข้าหรือไร

แสงอุ่นไอ เป็นไฟเผา เราทั้งเป็น

จันทร์เจ้าเอ๋ย เจ้าเคย อยู่เคียงข้าง

จันทร์เจ้าร้าง ลับตา หาไม่เห็น

จัืนทร์ไม่ส่อง แสงมา ข้าลำเค็ญ

จันทร์หลบเร้น โปรดกลับมา ข้าเฝ้าครวญ

เขียนโดย : Omsin Vitoonphong

(ขอบพระคุณเจ้าของภาพประกอบครับ)

@ ขอจงทรงพระเจริญ

                                              ขอ พลัง สิ่งศักดิ์สิทธิ์ บันดาลผล

                                              ขอ พลัง เทพเบื้องบน บันดาลให้

                                              ขอ พลัง ผลแห่งบุญ บันดาลไป

                                              ขอ พลัง ใจชาวไทย บันดาลพร                                                                                  
จง มีพระ พลานามัย แข็งแรงยิ่ง
จง ทรงทิ้ง โรคภัย ก็ถ่ายถอน
จง ดำรง ทรงเป็น มิ่งอมร
จง ให้พร เป็นดัง จินตนา                                                                                     
                                              ทรง งานหนัก เพื่อลูกนี้ ทั้งชีวิต
                                              ทรง มีจิต คิดห่วงใย ในปัญหา
                                              ทรง สละ ทั้งแรงใจ แรงกายา
                                              ทรง เหนื่อยล้า พาลูกไทย ให้อยู่ดี                                                                                                        พระ ทรงเป็น มิ่งขวัญ อันยิ่งใหญ่
พระ ทรงเป็น แรงใจ ไทยทุกที่
พระ ทรงเป็น ตัวอย่าง ในทางดี
พระ ภูมี ที่ทรงธรรม ดำรงตน                                                                                   
                                              เจริญ เกษม สำราญ บ่อเหือดหาย
                                              เจริญ พระ วรกาย วิทูรผล
                                              เจริญ พระภูวไนย ภูวดล
                                              เจริญ พระชนม์ มายุ ยิ่งยืนนาน                                                
          ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อมขอเดชะข้าพระพุทธเจ้า ออมสิน 
และครอบครัววิทูรพงศ์

@ ประโยชน์ของขิง

ขิง GINGER ชื่อวิทยาศาสตร์ Zingiber officinale Rosc. วงศ์ ZINGIBERACEAE

ลักษณะทางพฤกษศาสตร์
ขิง เป็นพืชล้มลุกมีลำต้นใต้ดินซึ่งมีลักษณะคล้ายมือหรือที่เรียกว่า “เหง้า” เปลือกเหง้ามีสีเหลืองอ่อน แต่เนื้อภายในมีสีเหลืองอมเขียว ขิงจัดเป็นพืชตระกูลเดียวกันกับข่า ขมิ้น กระวาน เร่ว ขิงอ่อนมีสีขาวออกเหลือง มีรสเผ็ดและกลิ่นหอม ยิ่งแก่ยิ่งมีรสเผ็ดร้อน ลำต้นบนดินมีลักษณะเป็นกอสูงประมาณ ๙๐ เซนติเมตร ก้านใบเป็นกาบหุ้มซ้อนกัน ใบเป็นใบเดี่ยวออกสลับเรียงกันเป็นสองแถว มีรูปร่างคล้ายใบไผ่ ปลายใบเรียวแหลม ดอกมีสีขาวออกเป็นช่อบนยอดที่แยกออกมาจากลำต้นซึ่งไม่มีใบที่ก้านดอก ดอกมีลักษณะเป็นทรงพุ่มปลายดอกแหลม มีเกล็ดอยู่รอบๆ ดอกจะแซมออกมาตามเกล็ด ผลมีลักษณะกลมแข็ง

ชื่อท้องถิ่น ขิงบ้าน ขิงป่า ขิงแครง ขิงเขา ขิงดอกเดียว (ภาคกลาง) ขิงแดง ขิงแกลง (จันทบุรี) ขิงเผือก (เชียงใหม่) สะเอ (กะเหรี่ยง แม่ฮ่องสอน)

สารสำคัญที่พบ

กลิ่น หอมเฉพาะตัวของขิงเกิดจากน้ำมันหอมระเหยในเหง้า ซึ่งมีสารสำคัญคือ เซสควิเทอร์ฟีน ไฮโดรคาร์บอน เซสควิเทอร์ฟีน แอลกอฮอล์ โมโนเทอร์ฟีนอยด์ เอสเตอร์ ฟีนอล รสเผ็ดร้อนและกลิ่นฉุนเกิดจากน้ำมันชัน ในเหง้าเช่นเดียวกัน ส่วนประกอบอื่นๆ คือ แป้งและยางเมือก นอกจากนี้ ขิงยังมีสารอาหารที่มีคุณค่าต่อร่างกายอีก คือ โปรตีน ไขมัน คาร์โบไฮเดรต แคลเซียม วิตามินเอ ฯลฯ
ขิงมีรสเผ็ดตามความแก่อ่อนของอายุขิง ขิงอ่อนมีรสเผ็ดน้อย ขิงแก่จะมีรสเผ็ดมากขึ้นตามลำดับ

สรรพคุณ
ขิง มีฤทธิ์อุ่น ช่วยขับเหงื่อ ไล่ความเย็น ขับลม แก้ท้องอืด ท้องเฟ้อ ช่วยให้เจริญอาหาร และทำให้ร่างกายอบอุ่น ในทางยานิยมใช้ขิงแก่ เพราะขิงยิ่งแก่จะยิ่งเผ็ดร้อนและจะมีใยอาหารมาก

แหล่งข้อมูล  :  http://www.thaiyuh.com
โดย : บ้านรักกลอน

@ กระชายกับใบบัวบก

ประโยชน์ "กระชายกับใบบัวบก"

***********************

-- กระชายกับใบบัวบกปั่นรวมกันแล้วกรองเอาแต่น้ำ ใช้ดื่มกิน 

จะส่งไปบำรุงสมองได้ดีที่สุด ช่วยป้องกันความจำเสื่อม

-- ใบบัวบก มีวิตามินเอ ช่วยบำรุงสายตา ลดอาการปวดหัว บำรุงหัวใจ 

ลดความดันโลหิตสูง ลดอาการอักเสบ รักษาแผลในกระเพราะอาหาร

ช่วยให้เลือดไหวเวียนได้ดี ขับปัสสาวะ มีฤทธิ์ช่วยในการต้านเซลล์มะเร็ง

แหล่งที่มา : หนังสือบทสวดมนต์ไหว้พระ "เคล็ดวิธี กินอย่างไร - ไร้โรคภัย

โดย : แมงก่ำเบ้อ

@ ลิขิตรัก

** ลิขิตรัก **

                                                 ได้พบเจอ กับใคร ในชาตินี้
                                                  อยู่กันดี ตีทุกวัน อยู่กันยืด
                                               รักยืนยง มั่นคงนัก หรือรักฝืด
                                                 มันจะอืด จะเร็วรี่ มีเหตุมา

บ้างก็รัก หนักไป ไม่มีปล่อย
บ้างก็ลอย ความสุข น่าอิจฉา
บ้างทะเลาะ เบาะแว้ง แย่งกันมา
บ้างก็บ้า ลุ่มหลง คงลืมตัว

                                                    บ้างอบอุ่น คุ้นเคย เปรยคำรัก
                                               บ้างประจักษ์ หักเป็นอื่น ยื่นความชั่ว
                                                   บ้างไม่รัก คนไหนแน่ รักแต่ตัว
                                                 บ้างเมามัว กลัวไม่รัีก หนักหัวใจ

บ้างรักกัน ฝันสลาย ไม่เคียงคู่
บ้างศัตรู น่าอดสู อยู่กันได้
บ้างตายจาก ทั่งที่รัก ปักดวงใจ
บ้างไม่ไหว แยกทาง ต่างรักกัน

                                                     ได้พบเจอ กับใคร ในชาตินี้
                                                    เป็นสิ่งที่ มีสาเหตุ มาทั้งนั้น
                                                 เพราะกรรมชั่ว กรรมดี มีร่วมกัน
                                               ยอมรับมัน อย่าหวั่นไหว ในผลกรรม

 เขียนโดย :ออมสิน ๒๙.๐๖.๒๕๕๔.

@ ในความเหมือนที่แตกต่าง (ผูกพัน)

ในความเหมือนที่แตกต่าง (ผูกพัน)

ต่างความเห็น เป็นได้ ในมวลมิตร

แต่มีจิต คิดรัก นักภาษา

จะกาพย์กลอน โคลงฉันท์ ชวนกันมา

ด้วยเพราะว่า รักสิ่งนี้ กวีไทย

ช่วยแนะนำ ติติง สิ่งต่างต่าง


จะถูกบ้าง ผิดบ้าง หาทางไข


โดยพื้นฐาน สานค่า ภาษาไทย


ดำรงไว้ วัฒนธรรม สำนึกดี

การต่อกลอน ย้อนถาม ว่าตามคิด

ได้ลิขิต จิตใจ ใส่กลอนนี้

มีเห็นต่าง กันบ้่าง ในบางที

เพื่อนน้องพี่ แบ่งปัน ช่วยกันเตือน

เกิดผูกพัน กันไว้ โดยไม่รู้


ศิษย์กับครู พี่น้อง หรือผองเพื่อน


กาลผันผ่าน นานเท่าใด ไม่ลืมเลือน


เป็นเสมือน เครือญาติ ไม่ขาดกัน

เขียนโดย : Omsin Vitoonphong........๐๑.๐๔.๒๕๕๔
(ขอบพระคุณเจ้าของภาพประกอบด้วยครับ)