บทความ
 |
| ขอบพระคุณที่เอื้อเฟื้อภาพครับ |
อันความจริง สิ่งแท้ แน่นอนนัก
ได้ประจักษ์ ยึดหลักไว้ ในใจนี้
ถึงที่สุด จริงคือจริง ทุกสิ่งมี
ไม่อาจหนี เพราะทุกอย่าง กระจ่างเอง
เมื่อปกปิด สนิทหาย ตามหมายมั่น
ตัวเรานั้น มันนึก รู้สึกเก่ง
ปล่อยความหลง ตรงจิต คิดนักเลง
หลอกตัวเอง ได้ไหม เอาใจครวญ
แล้วเป็นใคร ได้อยู่ ดูเรื่องนั้น
ทุกคืนวัน จะน้อยนิด มีคิดหวน
ใจเจ็บช้ำ เราทำไว้ หรือใครรวน
ลองทบทวน ความจริง สิ่งที่ทำ
ในอีกแง่ แน่ใจไหม ใครไม่รู้
ทุกคนดู ปกติ มิถลำ
แค่ผินหลัง นั่งเอียง เสียงพึมพำ
ร้อนตัวซ้ำ หรือเรื่องเรา เขานินทา
กลัีวพลั้งเผลอ เจอมากมาย คนหลายหลาก
ออกจากปาก โกหกไว้ เรื่องใดหนา
จำไม่ได้ ไล่ไม่หมด รจนา
หลุดวาจา หาได้จด "พจนารถ"
ถ้าเรื่องจริง ไม่ต้องย้ำ จำได้หมด
ด้วยไม่คด ข้อความใด ก็ไม่ขาด
จะกับใคร จะครั้งไหน ไม่มีพลาด
ไม่หวั่นหวาด กังวลใจ ทำไม่ดี
อันความจริง สิ่งแท้ แน่นอนนัก
ได้ประจักษ์ ยึดหลักไว้ ในใจนี้
ถึงที่สุด จริงคือจริง ทุกสิ่งมี
ไม่อาจหนี เพราะทุกอย่าง กระจ่างเอง
