@ จันทร์เจ้าเอ๋ย

ไร้ความหวัง มืดมิด ชีวิตเศร้า

ไร้แสงเงา ตัวเจ้า มาเฝ้าขาน

ไร้ความคิด ดวงจิต ก็แหลกราญ

ไร้วิญญาณ เหลือแต่ร่าง ที่ไร้ใจ

แสงจันทรา งามตา ข้าไม่เห็น

แสงนวลเย็น เคยเป็น ก็หาไม่

แสงจากฟ้า ไม่เมตตา ข้าหรือไร

แสงอุ่นไอ เป็นไฟเผา เราทั้งเป็น

จันทร์เจ้าเอ๋ย เจ้าเคย อยู่เคียงข้าง

จันทร์เจ้าร้าง ลับตา หาไม่เห็น

จัืนทร์ไม่ส่อง แสงมา ข้าลำเค็ญ

จันทร์หลบเร้น โปรดกลับมา ข้าเฝ้าครวญ

เขียนโดย : Omsin Vitoonphong

(ขอบพระคุณเจ้าของภาพประกอบครับ)

@ มรสุม

*มรสุม*

มรสุม กุมชีวิต คิดไม่ตก

เหมือนนรก พกในใจ เป็นไฟเผา

ทุกปัญหา มารุมล้อม รอบตัวเรา

จะปัดเป่า ให้เบาบาง หนทางตัน

ความมั่นใจ ไม่มี มันหนีหาย

เกิดอับอาย หน่ายผู้คน จนปิดกั้น

เรื่องจะนึก ปรึกษาใคร ไม่สนมัน

มัวเพ้อฝัน วันพรุ่งนี้ คงคลี่คลาย

คิดผิดผิด คิดใจท้อ คิดห่อเหี่ยว

คิดคนเีดียว คิดทางแย่ คิดแต่ร้าย

คิดไม่ออก คิดไม่ดี คิดหนีตาย

คิดทำร้าย คิดทำลาย คิดทำไม

เมื่ออยากไป ไปไม่ได้ ก็ให้หยุด

ถ้าเร่งรุด จะหลุดลอย ก็ปล่อยไว้

เมื่อกล้าตาย ต้องกล้าอยู่ ลองสู้ืใจ

จนเห็นได้ ในความจริง ทุกสิ่งคลาย

มรสุม กุมชีวิต คิดไม่ตก

เหมือนนรก ใครยกไว้ ใครทำร้าย

มากที่สุด ใจเราเอง เร่งทำลาย

สิ่งทั้งหลาย ไม่ร้ายเท่า ใจเราเอง

เขียนโดย : Omsin Vitoonphong.................//๐๗.๐๕.๒๕๕๔
(ขอบพระคุณเจ้าของภาพครับ)