@@@...ร่วมให้กำลังใจ เพื่อนๆ สมาชิก โดยการ Comment ภาพที่เขา Post มากันหน่อยก็ดี นะครับ !!
Add a comment.

WHO'S ONLINE / จำนวนผู้เข้าชมหน้าเว็บรวม

แสดงบทความที่มีป้ายกำกับ กลอนกตัญญู แสดงบทความทั้งหมด
แสดงบทความที่มีป้ายกำกับ กลอนกตัญญู แสดงบทความทั้งหมด

วันอังคารที่ 24 พฤษภาคม พ.ศ. 2554

@ รักของแม่ แค่บางแค


*รักของแม่ แค่บางแค*

ทุกเช้าเย็น เป็นต้องผ่าน ที่บ้านนี้

ด้านหน้ามี เก้าอี้ตั้ง เธอนั่งอยู่

ผ่านทุกครั้ง เห็นทุกครา หน้าประตู

เธอนั้นดู เหงาเศร้าสร้อย เหมือนคอยใคร


ผ่านไปมา ทุกวัน พลันเอ่ยทัก


พอรู้จัก คุ้นเคย เลยถามไถ่

รู้เรื่องราว ว่าอะไร เป็นอะไร

เมื่อเธอได้ บอกกล่าว เล่าความจริง


เธอเล่าย้อน ตอนสาว คราวหนหลัง

ครอบครัวยัง แสนสุข ในทุกสิ่ง

ลูกในท้อง กับสามี ที่พึ่งพึง

ไม่ทอดทิ้ง สิ่้งดี มีแบ่งปัน


คอยให้ความ อบอุ่น การุณย์รัก

เป็นเสาหลัก ถักทอ ต่อความฝัน

เมื่อลูกเกิด กำเนิดมา พร้อมหน้ากัน

คงเป็นวัน แห่งความสุข ของทุกคน


ดังฟ้าผ่า มาที่ตัว ครัวสลาย

เพราะความตาย มาพรากไป หัวใจหล่น

นึกถึงลูก อยู่ในท้อง ต้องพึ่งตน

แม้หมองหม่น อดทนฝืน ยืนต่อไป


คลอดออกมา หน้าตา ช่างน่ารัก

เฝ้าฟูมฟัก มิพักวาง ห่างไปไหน

แม้เหนื่อยยาก ลำบากหนัก ซักเท่าไร

จะยากไร้ ไม่ให้รู้ ดูอ่อนแอ


จะอยากเรียน เขียนอ่าน ด้านไหนไหน

งานอะไร ได้เงินทำ จนย่ำแย่

เรี่ยวแรงถอย ก็ปล่อยไป ไม่ดูแล

ขอเพียงแค่ แน่ใจ ให้สิ่งดี


เงินเดือนแพง ตำแหน่งดี มีรถขับ

ประสบกับ ความสำเร็จ ในหน้าที่

ออกเที่ยวเตร่ เฮสนุก ดึกทุกที

แม่ไม่มี หนีไปนอน ก่อนลูกยา


รับหญิงสาว เข้ามา หาคนหนึ่ง

บอกว่าพึ่ง รู้จัก รักหนักหนา

ชวนมาเที่ยว เทียวไป ก็เทียวมา

ถึงเวลา พาไปขอ ไม่รอรี


ในตอนแรก แทรกเข้ามา พาให้รัก

งานเบาหนัก ประจักษ์แน่ เป็นแม่ศรี

ดูอ่อนน้อม ถ่อมตน เป็นคนดี

กับแม่นี้ เอาใจใส่ ใคร่ดูแล


พอไ่ม่นาน สันดานออก หลอกต่อหน้า

ลับหลัีงมา วาจาเหน็บ เจ็บใจแท้

งานบ้านทิ้ง เป็นหญิงถ่อย คอยรักแก

ไม่แยแส แม่สักคน ไ่ม่สนใจ


เจอมากมาย หลายปัญหา ไม่กล้าบอก

ความช้ำชอก ยอกในอก พกเอาไว้

จนวันหนึ่ง ถึงที่สุด หลุดออกไป

สิ่งที่ได้ กลายกลับ รับคนเดียว


ลูกถามไป สะใภ้ซ้ำ จนย่ำแย่

บอกกับแม่ เตรียมของไว้ จะไปเที่ยว

ตอนได้ฟัง ในครั้งแรก แปลกใจเชียว

เพราะครั้งเดียว ก็ไม่เคย เอ่ยชวนกัน


ขับวนเวียน เปลี่ยนหลายหน จนงงหนัก

ไม่แวะพัก จักไปไกล ตรงไหนนั่น

ถึงบ้านนี้ ในที่สุด หยุดรถพลัน

บอกแม่นั้น รอนี่ก่อน เดี๋ยวย้อนมา


กระเป๋าลง ส่งวาง อยู่ข้างแม่

บอกว่าแค่ แถวนี้ มีร้านค้า

จะซื้อของ สองสามอย่าง อ้างวาจา

สามปีกว่า ไม่มารับ แม่กลับไป


เธอเล่าเสร็จ เช็ดน้ำตา เบือนหน้าหนี

ขอเบอร์ที ที่อยู่ถาม จะตามให้

ตอบไม่รู้ ดูท่าทาง ช่างตกใจ

ว่างเมื่อไหร่ ลูกคงรับ กลับทันที


กลัวลูกอาย ขายหน้า คนด่าลูก

แม่พันผูก รักสุดใจ ให้เต็มที่

เลวอย่างไร แม่ไม่โทษ โกรธไม่มี

แต่ลูกนี้ ตอบแทนแม่ " Bangkhae Home."




เขียนโดย : ออมสิน.............// ๐๒.๐๕.๒๕๕๔

วันพฤหัสบดีที่ 19 พฤษภาคม พ.ศ. 2554

@ บาทเดียว....ข้างถนน

77.nationchannel.com

เพียงบาทเดียว ที่เหนี่ยวทิ้ง ไม่อิงค่า
ยายหยิบมา ว่าขอเอง เร่งผสม
ข้าวหนึ่งมื้อ คือทุกเหรียญ เพียรอกตรม
เอามาข่ม ถมความหิว ปลิวจากกาย

ปล่อยพ่อแม่ แก่เฒ่า เฝ้าถนน
ไม่ใช่คน แน่แท้ แย่ฉิบหาย
มันทำตัว ชั่วยิ่งกว่า หมาบวกควาย
สำนึกอาย นายตะกวด อวดระยำ

เอ็งตัวน้อย คอยแงแง แม่ไม่ทิ้ง
หิวก็วิ่ง ป้อนทันใด ไม่บ่นพร่ำ
ขี้เยี่ยวเสร็จ เช็ดจนหมด จงจดจำ
แล้วมาทำ ต่ำอย่างนี้ นี่หรือคน


เขียนโดย : ออมสิน...............// ๒๙.๐๔.๒๕๕๔
(ขอบพระคุณภาพประกอบครับ)


วันจันทร์ที่ 2 พฤษภาคม พ.ศ. 2554

@ วันแม่เจ็บ


ให้กำเนิดเรานั้น........เป็นใคร

แม้ท่านเจ็บสุดใจ......แม่สู้

จะดึกดื่นเท่าใด........เฝ้าอยู่ แม่รอ

สำนึกตรึกตรองรู้......จำไว้ ใคร่ครวญ

.
*ทุกวันเกิด เลิศหรู ดูตอนหนุ่ม

ใช้เงินทุ่ม เที่ยวกินเหล้า เมาจนกลิ้ง

คลานเหมือนหมา ต่อหน้าแม่ แย่จริงจริง

ผีมันสิง ทิ้งสิ่งดีื มีแต่เลว


*จนวันหนึ่ง ตีสี่กว่า กลับมาบ้าน

เปิดอยู่นาน ตะโกนด่า โวยห่าเหว

หลังประตู ต้องตะลึง อึ้งความเลว

แม่ลุกเร็ว จากเก้าอี้ ที่คุ้นเคย


*ถามทำไม แม่ีไม่นอน แม่ย้่อนว่า

แม่ลงมา เข้าห้องน้ำ ตามที่เอ๋ย

แม่คงรอ ลูกคนนี้ ทุกทีเลย

ยืนนิ่งเฉย น้ำตาไหล คิดใคร่ครวญ


*เลิกระยำ ทำตัวแย่ ให้แม่เห็น

พอลูกเป็น คนดีแน่ แม่ยิ้มสรวล

จะเล่าสิ่ง ดียิ่งนัก อยากชักชวน

ความจริงล้วน ไม่มีหลอก ออกจากใจ


*สิบกว่าปี ที่ทำ จำวัีนเกิด

ตีนฟ้าเปิด ใส่บาตร วาดเอาไว้

ใช้ดอกรัก มะลิน้อย ร้อยมาลัย

ไม่บอกใคร เอาไปซ่อน ก่อนแม่มา


*จูงมือแม่ มานั่งลง แม่ งงมาก

แม่เอ๋ยปาก มีอะไร ละลูกจ๋า

ก้มลงกราบ แทบเท้า กล่าววาจา

ขอขมา พร้อมมาลัย ให้แม่เรา


*ลูกเคยทำ ระยำชั่ว กับตัวแม่

ขอเพียงแค่ แม่อภัย ใจลูกเศร้า

ทุกคำพูด คาตรงนี้ ที่ใจเรา

เจ็บใดเล่า เท่าลูกเิกิด กำเนิดเจอ


*ใบหน้ายิ้ม ปริ่มน้ำตา มองหน้าลูก

แม่พันผูก ลูกสุดใจ อภัยเสมอ

แม่สวดมนต์ ทุกคืนค่ำ ทำเพื่อเธอ

น้ำตาเอ่อ ซบบนตัก รักมารดา


*ทำอย่างนี้ ทุกปี วันที่เกิด

พรประเสริฐ รักแม่ส่ง ทรงคุณค่า

อยู่ตรงไหน ไกลห่าง ต้องย่างมา

เพราะคำว่า กตัญญู รู้พระคุณ


เขียนโดย : Omsin Vitoonphong.............ออมสิน ๐๕.๐๔.๒๕๕๔
(ขอบพระคุณเจ้าของภาพประกอบครับ)

คลังรูปภาพ

ตัวละครในวรรณคดี

ตัวละครในวรรณคดี
คลิกๆ ค้นหาได้นะคะ

อาหารไทย

อาหารไทย
รูปภาพอาหารไทยๆ มีให้เลือกที่หลากหลาย คลิกๆ เข้าดูเลยนะคะ

วันใสๆวัยร่าเริง

วันใสๆวัยร่าเริง
ความสดใสและความอ่อนไหวในของอารมณ์